Κάποτε στην άγρια δύση – Western της ΟΝΕ, ο καλός Γερμανός συνάντησε τον κακό Έλληνα και τον άσχημο Αμερικάνο – ΔΝΤ για να συζητήσουν για το μέλλον του Έλληνα, λόγω φυσικά της κακής οικονομικής του κατάστασης.
Μετά από περιπετειώδεις διαβουλεύσεις βρέθηκαν στο νεκροταφείο των χωρών που σκοτώθηκαν ως θύματα οικονομικών πολέμων ψάχνοντας να βρουν που πήγε ο χαμένος πλούτος του κακού οικονομικού διαχειριστή Έλληνα.
Τότε ο Γερμανός είπε κρατώντας το γεμάτο σφαίρες όπλο προς τον Έλληνα:
There are two types of people, the ones with loaded guns and the ones who dig.
Μα! είπε ο Έλληνας σε απόγνωση:
Υπάρχουν Ευρωπαϊκές χώρες δύο ταχυτήτων, αυτές που δανείζονται με χαμηλά επιτόκια και δανείζουν με υψηλά (αναπτυγμένες χώρες), και αυτές που δανείζονται με υψηλά επιτόκια και σπάνια δανείζουν άλλες χώρες (υπό ανάπτυξη χώρες). Βοήθησέ με να αναπτυχθώ!
Και τότε απάντησε ο Αμερικάνος:
Έλληνα κάνεις πως δεν ξέρεις ότι…Υπάρχουν δύο είδη οργανισμών, αυτοί που παράγουν προϊόντα – υπηρεσίες και αυτοί που τους αναβαθμίζουν ή τους υποβαθμίζουν ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα των προϊόντων που παράγονται.
Ο Έλληνας υπέκυψε. Έκανε ότι του έλεγε ο Καλός Blondie Γερμανός και ξαναβρήκε – ξαναδημιούργησε το χαμένο πλούτο του. Παραλίγο να αισθανθεί και σημαντικός όταν παρατήρησε τον καλό και τον άσχημο να κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα του δανείσει. Τελικά, με τη θηλιά στο λαιμό τον άφησε ο καλός Γερμανός, αφού του πήρε και τον μισό πλούτο. Την ώρα όμως που απομακρυνόταν
o Έλληνας αναρωτήθηκε φωναχτά: Τι χαστούκι κι αυτό;
Τότε ο Γερμανός του απάντησε: Το χαστούκι της αγάπης! Έλληνα!
Το χαστούκι της αγάπης! Τραγούδα Έλληνα του Γιάννη Πλούταρχου!
