2 Έλληνες συζητούσαν κατά τη διάρκεια ενός καφέ κάπου στα Εξάρχεια:
Χ – Ήρθαν και οι 300 τελικά!
Ψ – Καλωσήρθατε του είπαμε!
Χ – Για σύναψη συμφωνιών είπανε!
Ψ – Σχεδόν σε όλους τους σημαντικούς τομείς μας όμως!
Χ – Φαίνεται ότι δεν τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας και οι φίλοι μας οι Τούρκοι θα μας βοηθήσουν να βγούμε από το επιχειρηματικό τέλμα!
Ψ – Που να ήξερε κάποτε ο Λεωνίδας ότι θα συνέβαινε κι αυτό;
Χ – Καλά αν το ήξερε αποκλείεται να θυσιαζόταν!
Ψ – 300 οι δικοί μας τότε κι επιβλήθηκαν, 300 οι δικοί τους σήμερα και μας επιβλήθηκαν! Τι σύμπτωση;
Χ – Τότε ήμαστε καλύτερα και δεν τους θέλαμε, τώρα είμαστε χάλι μαύρο και τους έχουμε ανάγκη!
Ψ – Μήπως να τραγουδούσαμε και λίγο Σάκη Ρουβά; «Σπάσε το χρόνο» για να συνέλθουμε και να βγούμε από την ηττοπάθεια και τη μιζέρια;
Χ – «Σπάσε το Χρόνο, βγες από τον πόνο κι άναψε τη φωτιά…έλα κοντά μου μη σταματάς …» Γαμάτο!
-
Μια Ομορφη Κυριακη να εχουμε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη Ημερα Σου Ευχομαι!!
Στον Μολεμου το διαβασα και μου Αρεσε, "Σημερα Οι 300 θυσιαζουν , ενω καποτε θυσιαστηκαν "